Blog

Individuele begeleiding écht nodig?

Uiteenlopend, dat zijn de hulpvragen die we binnen onze autisme expertise zorgboerderij zien. Van 4 tot 15 jaar en ook qua ontwikkeling lopen de niveaus erg uiteen. Eén ding hebben ze gemeen; ze hebben (kenmerken van) autisme en individuele begeleiding is noodzakelijk om tot ontwikkeling te komen.

En dan komt weer de vraag vanuit de gemeente “kan hij niet naar groepsbegeleiding? Op school zit hij toch ook in een groep”. Helaas.. was het maar zo, natuurlijk zien we alle kinderen het liefst zo snel mogelijk doorstromen in een groep, waar ze lekker samen kunnen spelen en verder ontwikkelen.

Een grote valkuil bij onze doelgroep, is dat je autisme niet kunt zien aan de buitenkant, ze worden zo vaak overschat.. Wij willen ze klaarstomen voor de volgende stap, vertrouwen opbouwen, handvatten geven, vaardigheden oefenen, zodat ze zich verder kunnen gaan ontwikkelen elders.

Er zijn zoveel voorbeelden te noemen, van kinderen die bij ons individuele begeleiding krijgen, maar ook op school zitten. En zeker in deze corona tijd, waarbij de scholen gesloten zijn geweest en kinderen volledig thuis zaten, zien we een groot verschil in hun gemoedstoestand. Minder prikkels, minder overgangsmomenten, duidelijke opdrachten en in je eigen omgeving en op je eigen tempo schoolopdrachten maken. Ook voor ons wordt het soms pas duidelijk, als we kritisch terugblikken op een periode en evalueren hoe er gewerkt is aan de ontwikkeling. Een ogenschijnlijke mindere periode, zoals we van Joep met zijn ups en downs gewend zijn, lijken we te kunnen linken aan de lockdown. De rust en doelgerichte individuele begeleiding lijken hem zo goed te hebben gedaan. En eenmaal weer op school is er een grote verandering te zien in zijn emoties, gedrag en zien we een terugval in wat hij weken eerder zo goed leek te doen.

En Lucas, een jongen die op school zit, ofja, beter gezegd in een schoolse setting, want ook daar heeft hij veel individuele begeleiding. Als er iets van hem verwacht wordt, gebeurd dit met individuele begeleiding. Maar enkele momenten per dag heeft hij deze individuele aandacht niet nodig. In de lockdown laat hij ontwikkeling zien, meer ontspanning, zit hij beter in zijn vel en heeft dit een positieve weerslag op het hele gezin. Na een aantal weken school, blijkt dit toch weer teveel voor hem te zijn en moet de zorg uitgebreid worden.

Of Coen, die van een SBO naar een SO school is gegaan. Op school doet hij het goed, hij speelt samen en doet in de klas wat er van hem gevraagd wordt, maar thuis lijkt zijn gedrag steeds heftiger te worden en uiteindelijk wordt er externe expertise ingeschakeld om mee te kijken. Aan de buitenkant is niet te zien, dat hij continu overschat wordt, door zijn lieve gezichtje en gezellige babbeltje lijkt het allemaal prima te gaan. Op de zorgboerderij werd dit wel gezien en maken we inimini stapjes, zodat hij op zijn niveau kan ontwikkelen. We zijn voornamelijk bezig met spelenderwijs leren, hoeveel emmers staan er bij de kalfjes, welke kleur heeft de glijbaan en hoe vraag je iemand om samen te spelen. Vooral zien, doen, ervaren en vaardigheden inslijten, daar leert hij van. Vanuit de schoolse opdrachtjes lijkt hij dit niet op te pikken.

Waarom zouden kinderen hier langer blijven dan nodig? Wij willen zoveel mogelijk kinderen en hun gezinnen helpen, doorstroom is voor zowel de kinderen zelf als voor de zorgboerderij het meest wenselijk. Op de zorgboerderij komen er dan ook weer mogelijkheden om nieuwe deelnemers te laten starten, die we weer een stukje op weg kunnen helpen. Onze ervaring is dat individuele begeleiding zoveel kan betekenen voor kinderen en hun gezinnen. Gemeenten kampen met financiële tekorten voor de jeugdzorg. Meer en meer leidt dit tot verantwoording en bezuinigingen, die de inzet van passende zorg voor het kind beperken met alle gevolgen van dien. Vroegtijdig signaleren en bieden van inzichten en handvatten, voorkomt dat er later meer zorg nodig is.