Blog

Kleine stapjes, groot succes!

Er was al veel gebeurd in het jonge leventje van Max (fictieve naam). Hij was pas net 4 jaar, toen hij  bij ons kwam. De reguliere peuterspeelzaal bleek al snel niet passend te zijn voor Max. Hij zonderde zich af, kon niet in de rij staan, deed niet mee aan de kring en speelde niet samen. Max maakte de overstap naar een MKD (medisch kinderdagverblijf), maar ook daar liep het al snel fout. Weer een negatieve ervaring voor Max, ouders hielden hem een poosje thuis om hem eerst weer tot rust te laten komen. Maar wilde hem ook kansen geven om tot ontwikkeling te komen en ze kwamen in de zomer van 2020 bij ons terecht.

De eerste dag dat hij samen met zijn ouders hier kwam, weet ik nog als de dag van gisteren. Hij rende rond op de boerderij en trok zijn schoenen uit. Een goed teken gaven ouders meteen aan. Ze vonden het nog wel spannend, om hem weer op een nieuwe plek te laten starten en waren bang voor weer een teleurstelling, maar ze hadden er vertrouwen in. Het belangrijkste was dat hij weer vertrouwen zou krijgen in anderen, niet zo gemakkelijk als we ouders moeten geloven, maar we gaan ons uiterste best doen!

We zijn van mening dat de ouders hun kind het beste kennen en op basis van de gekregen informatie zijn we met Max aan de slag gegaan. We volgden hem.. in zijn spel, zijn beleving.. en probeerden vanuit daar aansluiting te vinden. De eerste dag zat hij met een bak met diertjes te spelen, zodra zijn begeleidster mee kwam spelen, stopte het spel. Dus de eerste stap was gewoon aanwezig zijn en steeds een stapje dichterbij. Voor het vertrouwen verscheen ook op zijn 2^e dag, die bak met dieren op dezelfde plek en zo groeide het vertrouwen. We mochten steeds wat meer mee gaan doen en zelf een kleine inbreng hebben. Buiten was in het begin ook een grote uitdaging, Max rende weg.. ver voor je uit, als je achter hem aan ging, rende hij nog harder of als je hem kon begrenzen, escaleerde het. We probeerden hem zoveel mogelijk te volgen en spelenderwijs wat meer te gaan sturen. Ook in contact met andere kinderen hebben we hem gestimuleerd, in dezelfde ruimte als anderen spelen, samen aan tafel, met steeds meer andere kinderen om hem heen, naast elkaar spelen.. het gaat hem steeds beter af!

Als je hem nu rond ziet lopen, kun je je echt niet meer voorstellen hoe het een jaar geleden was. Hij is te sturen, verzorgd alle dieren mee op de boerderij, zelfs een ‘nee’ of even wachten komen nu bij hem binnen, zonder meteen grote paniek en een escalatie als gevolg. Het gaat uiteraard met ups en downs, maar als we telkens 2 stapjes vooruit kunnen en 1 stapje terug, gaan we toch de goede kant op!

Nu zijn we ver genoeg om hem ook de volgende stap te laten nemen.. naar een andere plek, waar hij zal gaan oefenen in een klein groepje. Naast zijn vertrouwde plekje op onze zorgboerderij, zal hij langzaamaan, gaan opbouwen op zijn nieuwe plek. Er is een stappenplan op maat gemaakt, wat geheel aansluit bij het tempo van Max. Met maandelijkse evaluatiemomenten, kunnen we het stappenplan continu bijsturen waar nodig.  

De lijntjes zijn heel kort, we hebben overleg gehad met ouders, gemeente en vervolgens ook met de begeleiders van de nieuwe plek. Zij hebben een kijkje genomen hier, wij een kijkje daar, Max mag een keertje gaan kijken op een lege groep met zijn vertrouwde begeleidster, de eerste dag mag zijn vaste begeleidster mee en daarna zal hij een paar uurtjes zelf gaan wennen. Zoals ik al zei.. hele kleine stapjes, maar als ik terug kijk op het afgelopen jaar.. een heel groot succes!