Blog

De positieve invloed van dieren!

Wauw, is het niet fantastisch om te zien dat een kind wat moeite heeft met contact maken, op een goede manier contact probeert te maken met een dier op de boerderij.

Teun (fictieve naam) maakt graag contact met de dieren op de zorgboerderij, hij vindt ze allemaal even leuk. De kippen, kalfjes, de poes of de kippen, het maakt Teun niet uit, hij loopt er altijd wel even langs. Het maken van contact doet hij niet altijd heel handig. Hij laat de dieren schrikken, door er naartoe te rennen, ineens om het hoekje te springen of een onverwachte beweging te maken. De dieren geven hierop een reactie, ze schrikken, rennen weg of maken bijvoorbeeld een gek sprongetje. Een grote lach verschijnt dan op zijn gezicht, want zijn actie levert een leuke reactie op. Hij maakt er een leuk spelletje van en gaat helemaal op in het plezier wat hij beleeft met de dieren.

Wekelijks benoem ik dat Teun de dieren niet moet laten schrikken, omdat ze anders bang worden en dat hij rustig moet zijn bij de dieren, zodat hij ze kan aaien. Het antwoord van Teun is vaak dat de dieren dit leuk vinden en hij gaat vrolijk verder met zijn spelletjes.

Zijn aandacht ging de laatste weken steeds meer uit naar de witte kat van de boerderij. De kat verschuilt zich graag in het stro als hij de kinderen op de boerderij hoort komen. Mijn ervaring is dat de kat wel komt als het rustig is, zonder kinderen in de buurt wordt hij graag aangehaald. Dit heb ik aan Teun uit proberen te leggen. We hebben afgesproken om samen heel stil in het stro te gaan zitten. Langzaam kwam de kat op een afstandje naar ons toe. Stapje voor stapje kwam de kat dichterbij.. En ja, daar was hij eindelijk.. De kat liep een rondje om ons heen en zette voorzichtig een stapje op Teun zijn been. Er verscheen een lach op Teun zijn gezicht. Hij vond het in het begin wel een beetje spannend, hij aaide de kat voorzichtig en hij wilde steeds dat de kat weer terug kwam. Teun leerde dat hij ook op een andere manier contact kan maken, dan ze alleen te laten schrikken. Als de kat even weg liep, kon hij rustig samen met mij wachten tot hij weer terug kwam.

Het is mooi om te zien dat mijn woorden (niet laten schrikken, dan worden ze bang.. rustig voorbij lopen..) weinig zeggen en dat een dier dit zo goed kan laten zien. Zo zie je maar weer, dieren hebben een positieve invloed op kinderen met autisme. Binnenkort gaan we met het team op cursus, om hier nog meer over te weten te komen over Dieren bij Autismebegeleiding.